شیعه در طول حیات خود هرگز به اندازه ی امروز ضعیف و زبون نشده بود . امروز مظلومیت شیعه بیش از هر زمانی چهره ی خود را نشان می دهد و شیعه نماهایی که هیچ بویی از اسلام و شیعه نبرده اند و علی را واژگونه درک کرده اند و یزید را حسین پنداشته اند بر صندلی قدرت تکیه زده و فریاد وا اسلاما سر می دهند . آیا میشود علی را با آقای خامنه ای مقایسه کرد که آن علی یک زندانی سیاسی ندارد و این علی یک آدم آزاد ؟ آیا می شود آن علی را با آن عدالت مقایسه کرد با این علی که در پایتختش هزاران گرسنه شب ها سر به بالین می گذارند ؟ آیا می شود مقایسه کرد مالک اشتر یار دیرین علی را که به کسی که آب دهان به صورتش می اندازد ، لبخند می زند با رئیس جمهوری که مخالفینش را خس و خاشاک و منتقدینش را بز می نامند ؟ آیا می شود مقایسه کرد یاران علی را که از شنیدن کشیدن خلخال از پای زن یهودی بیهوش می شوند با طرفداران حکومتی را که دختر ستون اصلی حکومتشان را بی شرف و فاحشه لقب می زند و تهدید جنسی می کند ؟
امروز شیعه ی واقعی منزوی است ، حرفی برای گفتن ندارد در برابر این کارها چه عکس العملی می توان نشان داد ؟
بیانیه جانانه آیت الله اعظمی صانعی تلنگری ست برای شیعه و شیعی تا از این خواب غفلت بلند شود . صدای فروخورده ای ست که از قلب شیعه بیرون می آید .
بزرگ مردا ! بوی پیراهنتان مستم کرد و صدای پر صلابتتان مسخ . امشب شیعه سر بلند می کند و شما را نشان می دهد و می گوید من محب علی ام ، همان یار مظلومان و کابوس ظالمان... و امروز بزرگ ظالم تاریخ این دیار نخواهد خوابید .
درود بر شرفتان ...
بیانیه دندان شکن آیت الله العظمی یوسف صانعی
بسمه تعالی
« وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصَار »
در چند هفته اخیر شاهد اتفاقاتی هستیم که هر چند در گذشته نیز سابقه داشته است اما روند بعضی از این اقدامات از نوادریست که با هیچ یک از موازین شرعی، قضایی، حقوقی و اجرایی هماهنگی نداشته و ندارد؛ در صورتی که قدرتهای استبدادی نیز از برگزاری دادگاه و استناد به قوانین کشور و اجازه دفاع به متهم (هرچند به صورت محدود) در جهت گرفتن قیافه قانونمداری و حاکمیت قانون استفاده می نمودند.
هنوز فراموش نکرده ایم که دادگاههای سیاسی در رژیم گذشته، فارغ از احکام ظالمانه و فرمایشی بودن آنها مانند دادگاههای نظامی دکتر مصدق و فدائیان اسلام و دهها محاکمه سیاسی دیگر، چگونه برگزار می شد و متهمان چگونه از اعمال و افکار خود دفاع می کردند که خود حکایت از این توجه در سیستم حقوقی و قضایی دارد.
با این حال پس از سی سال از انقلاب اسلامی که شعار آن حاکمیت آزادی و جمهوریت بر مبنای موازین اسلام و نفی استبداد بود، شاهد حملات مکرر غیر اسلامی و انسانی به معترضان سیاسی و حبس آنها هستیم و ناباورانه می بینیم که شخصیت های خدومی همچون زبدة السادات و الاخیار، ذوی العز و الاحترام؛ جناب آقای مهندس میر حسین موسوی و همسر مکرمه و فاضله ایشان و یار دیرین و معتمد امام، حضرت حجت الاسلام و المسلمین آقای حاج شیخ مهدی کروبی و همسر مکرمه ایشان بدون برگزاری هر گونه دادگاه و محکمه ای (هرچند صوری) و بدون اجازه دفاع به آنها در حصر خانگی با محرومیت از حقوق اولیه انسانی، قرار می گیرند. اعمال و رفتاری که نشان از درماندگی و ضعف سیاسی عاملان و آمران آن از اقناع افکار عمومی دارد.
جای بسی تاسف و تعجب است که برخی از افراد، اعتراض معترضین سیاسی را در جامعه فاقد هرگونه پایگاه و جایگاهی دانسته و آنرا دروغ و حیله پنداشته ولی با داشتن تمامی قدرتهای تبلیغی و رسانه ای از برگزاری یک دادگاه صالح علنی عاجز هستند تا در آن معترضان و منتقدان سیاسی نیز بتوانند از نظرات خود دفاع کنند و در نهایت جامعه خود قضاوت کند که حق با کیست.
امید آنکه هرچه زود تر خداوند متعال با رهایی آن بزرگان و دیگران از حصر و حبس، توفیق خدمت در جهت احقاق حقوق ملت را عنایت فرماید.
این بیانیه برای من حکم جهاد داره!
پاسخحذف