سرو ایستاده

فراخوان کمیپن نامه نویسی به میرحسین موسوی و زهرا رهنورد

میرحسین موسوی و زهرا رهنورد، از رهبران جنبش اعتراضی سبز در ایران،اکنون بدون محاکمه و هیچ گونه حکم قضایی در زندان خانگی به سر می برند. کمپین نامه نویسی به موسوی و رهنورد از همه کسانی که در ایران و جهان به نقض حقوق آنها و در بند کشیدن شان معترض اند درخواست می کند که برای این رهبران جنبش اعتراضی ایران نامه بنویسند.
ما امیدواریم که این نامه ها نه در فضای مجازی که در فضای واقعی و به آدرس خانه موسوی و رهنورد ارسال شود. ما می دانیم که به احتمال نزدیک به یقین این نامه ها به دست گیرندگان اصلی اش یعنی موسوی و رهنورد نخواهد رسید و دولت ایران نامه ها را بلوکه خواهد کرد.ما حدس می زنیم که سیستم امنیتی ایران این نامه ها را به مراکز خود ببرد و آنها را بخواند.حتی اگر این اتفاق هم بیفتد،چه باک!ما با هزاران نامه ای که به ادرس موسوی و رهنورد پست خواهیم کرد، نامه هایی که ممکن است به جای اینکه روی میز این رهبران قرار بگیرد، روی میز ماموران امنیتی قرار بگیرد، لرزه بر اندام اقتدارگرایان در ایران خواهیم انداخت.
همین حالا قلم و کاغذ بردارید و برای رهبران جنبش اعتراضی خود نامه بنویسید، آن را در پاکت قرار دهید و روی آن آدرس خانه موسوی را بنویسید : خیایان پاستور، کوچه اختر، پلاک 26، برسد به دست موسوی و رهنورد
ما با تعداد زیاد نامه هایمان که از هر گوشه به این آدرس ارسال خواهیم کرد،ادارات پست ایران را در قبضه پیام های آزادی خواهی مان در خواهیم آورد و پیام روشنی به حکومت خواهیم داد:رهبران ما را آزاد کنید.
شما می توانید از نامه های خود و مراحل پست آن فیلم و یا عکس تهیه کنید و به آدرس کمپین ارسال کنید.شما می توانید نسخه ای از نامه تان را نیز برای ما بفرستید.ما تا تعدادی از این نامه ها را انتخاب و در وب سایت این کمپین منتشر می کنیم.
ما تاکید می کنیم هدف اصلی از این کمپین به پرواز درآوردن نامه ها در فضای واقعی است و نه در فضای مجازی اما حتما تعدادی از این نامه ها را نیز در وب سایت کمپین منتشر خواهیم کرد.
ما به هم وطنان عزیز داخل کشور توصیه می کنیم جهت رعایت نکات ایمنی از درج آدرس صحیح پستی خود خودداری کنند
ما از همه ایرانیان و غیرایرانی ها ی آزادیخواه در سراسر جهان درخواست می کنیم که نامه های خود را علاوه بر آدرس منزل موسوی به آدرس سفارت خانه های ایران در کشور محل سکونت خود نیز ارسال کنند.
آدرس وبسایت :  http://namehnevisi.info
آدرس ایمیل : nemehnevisi@gmail.com

اهداف و برنامه های من در سال 90

سال 90 هم آمد ، سالی که رسانه های سبز اسمش رو گذاشتند سال " آگاهی تا رهایی " ؛ چه جملاتی را بهتر از گفته های میرحسین می توان پیدا کرد که اینگونه آگاهی را توصیف کرده باشد ؟ :

زمینه هر تغییر اساسی در جهت اصلاح گری، گسترش آگاهی است. بدون آگاهی گسترده در سطح جامعه، امکان تغییر وجود ندارد. افشاندن بذر آگاهی و گسترش آن به همه اقشار و همه نقاط کشور، تنها از طریق حضور خیابانی فراهم نمی آید، گرچه اجتماعات، حق مردم و یکی از امکانات آنها برای نیل به اهداف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آنهاست. مهم آن است که در چهارچوب «هر شهروند، یک رسانه»، هر علاقمند به جنبش سبز، راهی برای گسترش این آگاهی و تعمیق آن در میان همه اقشار و بویژه در اقشار مستضعف جامعه پیدا کند. گسترش اگاهی ها، استراتژی اصلی جنبش است. البته باید متواضع باشیم. هدف آن نیست که تغییرات ناشی از این استراتژی حتما بدست سبزها اتفاق بیفتد. سبز بودن یعنی «خود» در میان نبودن و خودخواه نبودن. در این راه ما هم در صورت امکان از خیابان ها به صورت مسالمت آمیز و قانونی استفاده می کنیم و هم همه امکانات قانونی دیگر. می خواهم به عنوان یک همراه جنبش سبز، باز هم بر گسترش آگاهی در سطح ملی به عنوان مهم ترین وسیله برای نیل به پیروزی تأکید کنم. ما می خواهیم اهدافمان را در کنار مردم و با آنها بدست آوریم.

دو سال است که تمام فعالیت هایم معطوف به جنبش بوده است . روزهای قشنگ قبل از انتخابات و مبارزه های بسیار کنار هم رزمانی که خیلی هاشون امروز کنارم نیستند . بعضی پرواز کردند و بعضی اسیر شدند و با صبر و استقامتشون پشت میله ها راه و روش مبارزه بهم آموختند . آنچه هزینه کرده ام چه ارزشی در مقابل این همه شکوه و عظمت سرزمینم دارد ؟ چه ارزشی دارد مقابل خون سرخ رفقای سبزم ؟ مقابل  آزادی  چه ارزشی دارد ؟ من جنگیده ام برای کشورم ، برای آزادی کشورم ، برای آبادانی کشورم ، برای مردم کشورم ، برای خودم ، برای ...

راه بلد من  میرحسین است . بی خیال همه ی اختلاف نظرهایم با او . وقتی او می گوید " گسترش فعالیت های شبکه اجتماعی در جهت گسترش آگاهی های سیاسی و اجتماعی، یک ضرورت است و جایگزینی برای آن وجود ندارد" پس لازم است که تلاش کنیم تا پیدا کنیم راههای بیشتری برای گسترش آگاهی .

به نظر من دو مسئله که همواره از سوی میرحسین به آن اشاره شده اما متاسفانه کمتر به آن توجه شده ، یعنی "تشکیل هسته های محلی " و " ارتباط برقرار کردن بین دو بخش آگاه و نا آگاه جامعه " این مسئله ای است که امسال باید بیش از پیش به آن توجه شود و بصورت اهدافی در بیایند که برای آن راهبردی و روش های دسترسی تعیین گردد .

اصلی هست که می گوید : " برای ایجاد تغییر ، خود جزء آن تغییر باش " بنابر این اصل من هم تمام تلاشم را در سال جدید برای گسترش آگاهی ها در تمامی سطوح جامعه انجام میدهم و ایمان دارم که اگر من و تو بخواهیم امسال سال رهایی است .

اما من هم مثل بقیه ی رفقای سبزم برای سال 90 برنامه های خاصی دارم . مدت حدود 6 ماه هست که در حال گردآوری مقالات امنیت در شبکه و مقابله با فیلترینگ هستم که احتمالا تا اواسط اردیبهشت تمام می شود و در اختیار شما قرار می گیرد ( البته بنا به سفارش برخی دوستان هم شاید تصمیم گرفتم آن را کم کم منتشر کنم ) همیچنین در فکر هم هستم مجموع مقالاتی درباره ی مبارزه در ایران بنویسم و در آن راه حل های تشکیل تجمع هایی مثل 25 بهمن و 25 خرداد و عاشورا و ... را مورد بررسی قرار بدم و به طور کلی اصول و روش مبارزه را بنویسم . همینطور در نظرم هست این اصول را به شکل خاطراتی از رفقای سبز که در تظاهراتهای مختلف حضور داشتند دربیاورم تا جالب و مهیج باشد . رسم هر روز با یک شهید را ادامه خواهم داد اما فرقش با گذشته ها در این است که بجای هر روز تنها یک روز در هفته را برای آن انتخاب میکنم که احتمالا پنج شنبه ها باشد . روزهای جمعه را هم به اسرای سبز در بند اختصاص خواهم داد . عکس ها ، ترانه ها ، ویدیو ها ، کلیپ ها و مستندهای جنبش سبز  هم در قالب برگ سبزی باز نشر خواهم کرد . امیدوارم همه ی اینها بتواند قدمی در جهت اهداف جنبش همیشه سبز ایران بردارد .